روایت در لیلی و مجنون جامی

چکیده: تحلیل و بررسی داستان از دیدگاه روایت شناسی و عناصر داستانی، از جمله موضوعات حائز اهمیّت در حوزه نقد ادبی جدید است. در این پایان نامه، داستان لیلی و مجنون جامی را که در جایگاه ادبیّات کلاسیک قرار دارد، طبق نظریّات جدید روایت شناسی، مورد بررسی قرار داده و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از روش استقرایی، داده های مبتنی بر متن را بررسی و تحلیل کرده ایم. یافته های ما ضمن به تصویر کشیدن و نشان دادن مهارت جامی در داستان سرایی، بیانگر اتّصال قرن ها فاصله با یکدیگر است، و این گویای عظمت فکری شاعر است که قرن ها پیش اثری را روایت کرده، و امروز، پس از قرن ها با نقد و نظریّات جدید، زوایای ارزنده دیگری از آن آشکار می شود. از دیگر مهارت های جامی در داستان سرایی این است که او مغلوب شیوه داستان سرایی کلاسیک نبوده است؛ بدین معنی که ترکیبی از شیوه های داستان سرایی کلاسیک و مدرن در داستان لیلی و مجنون جامی مشاهده گردید که بسامد برخی فراوان و بسامد برخی موارد، اندک بود. با بررسی و تحلیل داستان لیلی و مجنون جامی از دیدگاه پراپ و نظریّه پردازان غرب، از جمله ژنه، گریما و برمون و... مهارت جامی، بیش از پیش نمایان می شود. کلیدواژه ها: جامی، لیلی و مجنون، شعر فارسی، روایت شناسی، پراپ، عناصر داستانی.